Thursday, June 19, 2008

ආදරය මොන වගේද?


ආදරය මොන වගේද කියල ඇහුවාම හුඟ දෙනෙක් කියන්නෙ "හරි සුන්දර දෙයක්", "හොඳට හිතල මතල කරන්න ඕන දෙයක්" වගේ දේවල්. සමහරු කියනවා "ආදරය කියන්නෙ උතුම් පරිත්‍යාගයක්" කයලත්. මටත් තියෙනවා ආදරය ගැන කියන්න යමක්.

"ආදරය හරියට හඳ වගේ, සෞම්‍යයි, මුලු විශ්වයටම අයිතියි. ලොවේ සෑම ජීවියෙකුටම නොයෙක් ආකාරයෙන් දිස්වෙනවා. පුර සඳක්, අඩ සඳක්, ආදී වශයෙන්. වෙලාවකට කළු වලාවකින් වැහෙනවා, නැවතත් සිනා සී චලාකුලු අතරින් දිස්වෙනවා. අමාවකක් වී නපුරුකමින් සැඟව යනවා. සැඩ හිරුගේ සැර පරුෂ බව සඟවා සිසිල් එලියක් විහිදවනවා... ඔබත්, මාත්, මේ මුලු ලෝකයත් එකිනෙකාට අයිති නැති වුවත්, සඳ ලොවට සදා අයිතියි."

ආදරය හරිම සෞම්‍යයි, මුලු විශ්වයේ සෑම ජීවියෙකුටම අයිතියි. මව් පිය දූ දරු සෙනෙහස, ප්‍රේමවතුන් වතියන්ගේ ආදරය, සතුන් අතර ඇති බැදීම ආදී මෙකී නොකී බොහෝ ආකරයෙන් පැවතිය හැකියි. ආදරය කෙනෙකුට සාගරයක් ලෙස හෝ දිය දෝතක් ලෙස (අඩු වැඩි වශයෙන්) ලැබෙනු ඇත. වරක ආදර සිත් තරවටුකම් පාන වාරත් ඇත (වරක, දරුවෙකුට වරදකට දඬුවම් කළ පියෙකු නැවතත් වරෙක තුරුලට ගෙන දරුවා සනසන්නේය). අපට ආදරය කරන්නන් කෙදිනක හෝ අපෙන් සදහටම සමුගන්නේය. ඔවුන් සමුගත්තද ඔවුන්ගේ ආදරය සදා අප අතර රැදෙනු ඇත. ලෝකයේ රුදුරු උවදුරු වලින් පීඩිත සිතට අස්වැසිල්ලක් ගෙනෙනේ ආදරයයි. අප කෙදිනකවත් කාටවත් අයිති කරගත නොහැකිය, නමුත් ආදරයේ සිසිලස මේ මුලු ලොව පවතින තුරාවටම සැමටම අයිතියි!

ආදරයට අරුත් බොහෝමැයි. මගේ, ඔබේ සිතැගි පරිදි ඒවා ගෙතිය හැක. මනුෂ්‍ය වර්ගයා පවා පරිඝණක ගත කළ හැකි යුගයක ජීවත් වන අපට ආදරයේ සිසිලස කොතරම් ප්‍රමාණයකට දැනෙනවාදැයි සොයා බලන්නට ඔබ වෙහෙසුනාද? අප තුලින්න දිනෙන් දින ගිලිහී යන ඒ අපරිමිත සෙනෙහස් ගඟුල සිදෙන්නට නොදී රැක ගන්නට, ආදරයට අරුතක් එක්කරන්නට, ඔබටත් මටත් කළ හැකි යමක් වෙතොත්, එය නොවලහා ඉටු කරන්නට අදිටන් කර ගමු.

ඔබටත් හැකියි ආදරයට අරුතක් එක්කරන්න. ඔබේ අදහස "Comments" ඔස්සේ යොමු කරන්න.

Sunday, June 15, 2008

ප්‍රවිශ්ඨය...

සදාකාලික නොවූ ලෝකේ
සදා කාලික ප්‍රේමයක්
සොයා නෙක ගම් දනව් පීරා
ගෙවූ කාලය සිහිනයක්...
(විශාරද සුනිල් එදිරිසිංහයන්)

මා නමින් දසුන්ප්‍රිය අනුරාධ. මහා ගත් කතුවරයෙකු, ප්‍රවීන ලේකඛයෙකු නොවූ නමුදු, සිංහළයේ වදන් යොදා අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ හැකියාව මෙය කියවමින් සිටින්නාවූ ඔබට මෙන් මටද පිහිටා ඇත. සිංහළෙන් බ්ලොග් සටහන් තැබීමේ මාගේ ප්‍රාථමික පරමාර්ථය වූයේ සිංහළ යුනිකෝඩ් භාවිතය ප්‍රවර්ධනය හා සිංහළ බ්‍ලොග් සංකල්පයට හවුල් වීම වුවත්, මා සිත තුල කලක සිට පැවති සියුම් අචශ්‍යතාවක්ද සපුරා ගැනීමට මෙමගින් මග එලි වුනි. එනම්, පාසැල් කාලයේ මා හට තිබී අදට ගිලිහී ගොස් ඇති ලිවීමේ හැකියාව නැවත මලවුන්ගෙන් නැගිටවා ගැනීමයි. ඒ කරුණු කාරනා සියල්ලටම සාධාරණයක් ඉටුවන්න යැයි සිතමින් මාගේ සිංහළ බ්‍ලොග් සටහන් තැබීමේ ඉඳුල් කට ගෑම අද සිදු වුන වගයි. මා වෘත්තියෙන් සෞන්දර්යය හා සම්බන්ධ නොවූවත් හදවතින් සෞන්දර්යය ඇසුරේ ජීවත් වන්නෙකි. එම නිසා, "ජීවිතය" ලෙසින් අන්තර්ජාලගත කළ මෙම බ්ලොග් සටහන් ගොන්න ජීවිතය හා ගැටෙන දුක, සතුට, සෞන්දර්යය, සහ අනෙකුත් සිතුවිලි ධාරා වලට විවෘත්ත කොට කුලුඳුල් සටහනට මෙසේ තිත තබමි.

මතුවට...